Onlangs las ik een post van Elke Van Hoof over hoe belangrijk zelfreflectie en een ondersteunende omgeving zijn als je écht iets wilt veranderen. Dat zette me aan het denken: waarom mislukken goede voornemens zo vaak? En belangrijker nog: hoe zorg je ervoor dat je ze wél volhoudt?
We denken vaak dat het een kwestie van wilskracht is. Maar in werkelijkheid werken onze hersenen gewoon niet zo. Wilskracht is als een spier: als je die te veel gebruikt, raakt hij vermoeid. Dus als je na een lange werkdag moe bent, is het veel makkelijker om op de bank te ploffen dan om je hardloopschoenen aan te trekken. Niet omdat je lui bent, maar omdat je brein automatisch kiest voor de weg van de minste weerstand.
Goed nieuws: je kunt je hersenen hertrainen! Maar dan moet je het slim aanpakken. En daar kan coaching bij helpen.
Waarom vallen we zo snel terug in oude gewoontes?
Onze hersenen werken voor een groot deel op autopilot. Ze kiezen vaak automatisch voor wat makkelijk, bekend en comfortabel is. Daarom is het zo lastig om nieuwe gewoontes aan te leren – en zo makkelijk om terug te vallen in oude patronen.
Een voorbeeld? Het lift-effect.
Je stapt in een volle lift. Iedereen staat stil, kijkt voor zich uit en zegt niks. Grote kans dat jij hetzelfde doet, zonder erover na te denken. Niemand zegt dat je niet mag praten in een lift, maar tóch voelt het raar om ineens een gesprek te starten. Dat is kuddegedrag: we passen ons aan zonder dat we het doorhebben.
En precies dat gebeurt ook met onze gewoontes.
