Het VRT-artikel over de “wildgroei aan coaches” zette me aan het denken. Als erkend loopbaanbegeleider en stresscoach weet ik hoe belangrijk goede coaching kan zijn. Maar laten we eerlijk zijn: de wereld van coaching lijkt soms op een overwoekerde tuin. Voor elk probleem – van je rommelige huis tot je levensdoelen – staat er tegenwoordig een coach klaar. En ja, ik zet mijn cliënten óók wel eens een kopje thee voor. Guilty as charged.
Toen ik mijn man kaartjes gaf voor Arnout Van Den Bossche’s voorstelling ‘Coach’, wist ik dat ik hem een schot in de roos cadeau deed. Arnout prikt met zijn humor door de coachinghype heen en laat zien dat we onszelf soms belachelijk serieus nemen. Zijn schema’s en hilarische voorbeelden doen je niet alleen lachen, maar zetten je ook aan het denken. Want ja, coaching is waardevol, maar moet het echt altijd zo ingewikkeld klinken? “Je essentie leven” of “je innerlijke blokkades transformeren” – het klinkt prachtig, maar soms kun je met een beetje gezond verstand en een nuchtere aanpak al een heel eind komen.
Waar Ligt de Kracht van Coaching?
Coaching draait niet om hocus pocus of dure termen. Het is simpelweg een manier om mensen vooruit te helpen. Om die sluimerende stress te tackelen, je carrière een nieuwe richting te geven of je zelfvertrouwen op te poetsen. Maar laat me duidelijk zijn: coaching is niet de oplossing voor alles. Het is geen vervanging voor psychologen of psychiaters. Als coach blijf ik netjes binnen mijn vakgebied: stressmanagement, persoonlijke groei en loopbaanvragen. Merk ik dat iemand meer nodig heeft? Dan verwijs ik door naar de huisarts of een GGZ-professional. Punt.
Coaching is er niet om de geestelijke gezondheidszorg te vervangen, maar om aan de voorkant problemen te voorkomen. Zie het als een onderhoudsbeurt voor je mentale welzijn, zodat je niet straks met pech langs de weg staat. Soms gebruik ik het beeld van een kapotte auto. Een psycholoog gaat op zoek naar de oorzaak van het defect. Als coach ga je in je toolbox van ducktape en “binderkes” op zoek naar handvatten om de auto terug te laten rijden. En soms…is dat gewoon voldoende. Of kan de auto hierdoor rijden naar…de psycholoog.
Een Professionele Basis is Onmisbaar
Wat mij betreft is een professionele basisopleiding én erkenning essentieel in de coachingwereld. Coaching is een vak, geen hobby. Een sterke opleiding zorgt ervoor dat coaches begrijpen waar hun verantwoordelijkheid ligt, hoe ze cliënten kunnen ondersteunen én wanneer ze door moeten verwijzen. Erkenning biedt transparantie voor cliënten en voorkomt dat mensen verdwalen in een wildgroei van coaches zonder duidelijke kwaliteitseisen.
Ik ben trots dat ik als erkend coach mijn opleiding en praktijkvoering stevig kan onderbouwen. Dit is niet alleen een verantwoordelijkheid naar mijn cliënten toe, maar ook een bijdrage aan het versterken van het vertrouwen in ons vakgebied.
Samenwerken in een Overvolle Tuin
Ja, er zijn veel coaches. En ja, niet iedereen heeft de juiste basis. Dat is een probleem. Maar betekent dat dat we coaching moeten afdoen als een hype? Absoluut niet. Wat we wél moeten doen, is samenwerken: coaches, psychologen, beleidsmakers – allemaal. Laten we zorgen voor duidelijke grenzen, zodat mensen de juiste hulp krijgen. De coach is geen alleskunner, maar wél een waardevolle aanvulling.
Humor en Relativering: Onmisbaar in Coaching
Wat ik leerde van Arnout’s show? We moeten coaching ook durven relativeren. Humor is misschien wel de beste spiegel. Want soms is het antwoord op een probleem niet een fancy methodiek, maar gewoon een eerlijke vraag: “Wat heb je nu écht nodig?”
Dus ja, ik geloof in de kracht van coaching. Maar ik geloof ook in scherpte, professionaliteit, eerlijkheid en af en toe een flinke portie humor. Want als we blijven samenwerken, kwaliteit bewaken en het allemaal niet té zwaar maken, dan zijn coaches geen overwoekerde planten in die tuin, maar een van die kleurrijke, inheemse meerjarigen.
En trouwens, als je een avond wilt lachen om die tuin vol coaches: ga naar ‘Coach’ van Arnout Van Den Bossche. Want ook dát is een investering in je welzijn. Lachend leren, wat wil je nog meer?
